میلگرد فولادی در بتن مسلح دارای یک ضعف اساسی است. میلگرد بستر کاشان حساسیت به خوردگی اکسیداسیون زمانی که در معرض نمک ها، مواد شیمیایی یا رطوبت قرار می گیرند. با خوردگی فولاد، بتن به دلیل تورم و افزایش بار کششی روی میلگرد شروع به ترک خوردن و ریزش می کند.
این به نوبه خود منافذی ایجاد می کند که منجر به زوال سریعتر بتن می شود که می تواند با میلگردهای FRP تعبیه شده در سازه های بتنی کاهش یابد. اول و مهمتر از همه، میلگرد کامپوزیت خوردگی نمی کند.
به این معنی که برای غوطه ور شدن دوره ای و طولانی مدت در آب شیرین برای کاربردهایی مانند دیوارهای حائل، پایه ها، عرشه ها و کانال ها ایده آل است. همچنین در برابر نمک جاده و سایر مواد شیمیایی مقاوم است و در عین حال که تعمیر و نگهداری کمتری را برای سازه هایی مانند جاده ها و پل ها انجام می دهد.
مزیت دیگر این است که استحکام کششی میلگرد معمولاً 1.5 تا 2 برابر بیشتر از فولاد است. این تعادل خوبی برای مقاومت فشاری بالای بتن فراهم می کند. اگرچه هزینه اولیه میلگرد کامپوزیت به طور کلی بالاتر از میلگرد فولادی استاندارد است و تقریباً با میلگرد فولادی با روکش اپوکسی قابل مقایسه است.
زمانی که بر اساس هزینه چرخه عمر در نظر گرفته شود، می تواند کاملا مقرون به صرفه باشد. با این حال، برخلاف فولاد، هنوز هیچ استانداردی برای ویژگی‌های سطح میله‌های FRP وجود ندارد.
بنابراین، تعیین ویژگی های اتصال میلگردهای تجاری غیراستاندارد یک نیاز اساسی برای استفاده عملی از آنها است، زیرا این امر بر مکانیسم انتقال بار بین آرماتور و بتن تأثیر می گذارد.
قطعات شکسته میلگرد که در اینجا به عنوان “معیب” نامیده می شود از سایت برای بررسی برای کشف علت اصلی شکستگی جمع آوری شد. تعدادی نمونه میلگرد خوب که ترک خورده یا شکسته نبودند نیز برای مقایسه جمع آوری شد.
ترکیب شیمیایی نمونه های میلگرد مطابق با مشخصات تجزیه و تحلیل نشان داد که ریزآلیاژی در میلگردها وجود دارد. خواص کششی میلگردها با مشخصات مگاپاسکال در دقیقه مطابق با مطابقت داشت.
اما مقدار مقاومت به طور قابل توجهی بالاتر از حداقل مقدار مشخص شده برای نمونه معیوب بود. مشخصات فقط مقدار مقاومت تسلیم را 500 مگاپاسکال، دقیقه ذکر کرده است، در حالی که میانگین مقاومت برای میلگرد معیوب 704 مگاپاسکال و میلگرد خوب 588 مگاپاسکال بود.
بنابراین استحکام تسلیم میلگرد معیوب به طور قابل توجهی بیشتر از مقدار حداقل تعیین شده بود، در حالی که برای نمونه خوب تنها 17.6 درصد بیشتر بود. همچنین، شکل‌پذیری نمونه خوب 27% نسبت به نمونه معیوب 15% بسیار بیشتر بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.